Sekwoje to jeden z symboli Kalifornii. Mają tutaj najlepsze warunki – na wysokości pow. 1500 m n.p.m. Są to drzewa rosnące nawet 2000 lat i dłużej a najwięcej okazów znajduje się właśnie w Parku Narodowym Sekwoi w Kalifornii.
Park Narodowy Sekwoi (Sequoia National Park) znajduje się w Sierra Nevada, w stanie Kalifornia (USA) i jest jedną z popularnych atrakcji turystycznych na Zachodnim Wybrzeżu USA.

Park Narodowy Sequoia został założony w 1890 roku w celu ochrony zalesionych terenów górskich. Słynie z rosnących w nim z gigantycznych sekwoi ( Sequoiadendron giganteum ), które należą do największych i najstarszych żywych istot na świecie – mogą osiągać nawet 95 metrów wysokości, średnicy 9 metrów a ich waga może dobiegać do 200 ton.

DRZEWO GENERAL SHERMAN
Największe objętościowo znane żyjące drzewo jednopniowe na Ziemi to sekwoja General Sherman. Osiągnęła 81,5m wysokości, 8,8m średnicy, obwód 32,8m na poziomie gruntu i waży ponad 1200 ton. Kiedyś uważano, że ma ponad 2000 lat, ostatnie szacunki sugerują, że jest bliższe 1650 lat.
General Sherman rośnie w Giant Forest , w którym znajduje się pięć z dziesięciu największych drzew na świecie.

ŻYCIODAJNY OGIEŃ
Aby móc przetrwać tysiące lat, sekwoje potrzebują ognia. Ta wbrew pozorom niszczycielska siła umożliwia sekwojom reprodukcję i zapewnia siły witalne. Dawniej las płonął dzięki np. uderzeniom pioruna, co w naturalny sposób oczyszczało ściółkę wokół sekwoi z innych roślin oraz poprawiało skład gleby, umożliwiając wzrost jej nasionom.
Gigantyczne sekwoje są pod wieloma względami przystosowane do pożarów lasów. Ich kora jest niezwykle ognioodporna, a ich szyszki normalnie otwierają się natychmiast po pożarze. Obecnie, pracownicy parku przeprowadzają dodatkowe, kontrolowane „podpalenia” ściółki. Te zabiegi w połączeniu z naturalnie występującymi pożarami mają na celu również uniknięcie katastrofalnych pożarów, które rozwijałyby się w niekontrolowany sposób.
Jednak ogień jest również najpoważniejszym czynnikiem niszczącym gigantyczne sekwoje. Sadzonki są bardzo podatne na śmierć lub poważne obrażenia w wyniku pożaru. Większe gigantyczne sekwoje są bardziej odporne na obrażenia od ognia ze względu na grubą warstwę ochronną z nieżywej kory i podwyższone korony. Prawie wszystkie większe drzewa mają blizny po pożarze, z których wiele pokrywa duży obszar podstawy drzewa. Starsze drzewa rzadko są zabijane przez sam ogień, ale wynikające z tego uszkodzenia strukturalne mogą predysponować drzewo do zawalenia się, a blizny po pożarze są również źródłem grzybów, które mogą powodować choroby korzeni i zgniliznę. Powstałe w ten sposób zbutwiałe drewno jest wówczas łatwiejsze do strawienia przez kolejne pożary. Skutkiem tego cyklu jest dalsze strukturalne osłabienie drzewa, które może ostatecznie doprowadzić do jego upadku.

Oprócz dużych drzew, w parku rosną mniejsze drzewa, jak cedry, sosny, jodły białe i sosny brodawkowate, a także różne krzewy i polne kwiaty na łąkach. Życie zwierząt obejmuje czarne niedźwiedzie, mulaki, szare lisy, wiewiórki i inne małe ssaki.
