Sekwoje to jeden z symboli Kalifornii. Mają tutaj najlepsze warunki – na wysokości pow. 1500 m n.p.m. Są to drzewa rosnące nawet 2000 lat i dłużej a najwięcej okazów znajduje się właśnie w Parku Narodowym Sekwoi w Kalifornii.
Park Narodowy Sekwoi (Sequoia National Park) znajduje się w Sierra Nevada, w stanie Kalifornia (USA) i jest jedną z popularnych atrakcji turystycznych na Zachodnim Wybrzeżu USA.
Park Narodowy Sequoia został założony w 1890 roku w celu ochrony zalesionych terenów górskich. Słynie z rosnących w nim z gigantycznych sekwoi ( Sequoiadendron giganteum ), które należą do największych i najstarszych żywych istot na świecie – mogą osiągać nawet 95 metrów wysokości, średnicy 9 metrów a ich waga może dobiegać do 200 ton.
Największe objętościowo znane żyjące drzewo jednopniowe na Ziemi to sekwoja General Sherman. Osiągnęła 81,5m wysokości, 8,8m średnicy, obwód 32,8m na poziomie gruntu i waży ponad 1200 ton. Kiedyś uważano, że ma ponad 2000 lat, ostatnie szacunki sugerują, że jest bliższe 1650 lat.
General Sherman rośnie w Giant Forest , w którym znajduje się pięć z dziesięciu największych drzew na świecie.
Aby móc przetrwać tysiące lat, sekwoje potrzebują ognia. Ta wbrew pozorom niszczycielska siła umożliwia sekwojom reprodukcję i zapewnia siły witalne. Dawniej las płonął dzięki np. uderzeniom pioruna, co w naturalny sposób oczyszczało ściółkę wokół sekwoi z innych roślin oraz poprawiało skład gleby, umożliwiając wzrost jej nasionom.
Gigantyczne sekwoje są pod wieloma względami przystosowane do pożarów lasów. Ich kora jest niezwykle ognioodporna, a ich szyszki normalnie otwierają się natychmiast po pożarze. Obecnie, pracownicy parku przeprowadzają dodatkowe, kontrolowane „podpalenia” ściółki. Te zabiegi w połączeniu z naturalnie występującymi pożarami mają na celu również uniknięcie katastrofalnych pożarów, które rozwijałyby się w niekontrolowany sposób.
Jednak ogień jest również najpoważniejszym czynnikiem niszczącym gigantyczne sekwoje. Sadzonki są bardzo podatne na śmierć lub poważne obrażenia w wyniku pożaru. Większe gigantyczne sekwoje są bardziej odporne na obrażenia od ognia ze względu na grubą warstwę ochronną z nieżywej kory i podwyższone korony. Prawie wszystkie większe drzewa mają blizny po pożarze, z których wiele pokrywa duży obszar podstawy drzewa. Starsze drzewa rzadko są zabijane przez sam ogień, ale wynikające z tego uszkodzenia strukturalne mogą predysponować drzewo do zawalenia się, a blizny po pożarze są również źródłem grzybów, które mogą powodować choroby korzeni i zgniliznę. Powstałe w ten sposób zbutwiałe drewno jest wówczas łatwiejsze do strawienia przez kolejne pożary. Skutkiem tego cyklu jest dalsze strukturalne osłabienie drzewa, które może ostatecznie doprowadzić do jego upadku.
Oprócz dużych drzew, w parku rosną mniejsze drzewa, jak cedry, sosny, jodły białe i sosny brodawkowate, a także różne krzewy i polne kwiaty na łąkach. Życie zwierząt obejmuje czarne niedźwiedzie, mulaki, szare lisy, wiewiórki i inne małe ssaki.