Lascaux
Jaskinia w południowo-zachodniej części Francji, w której w 1940 roku odkryto rysunki i malowidła wykonane na ścianach w okresie paleolitu.
Jaskinia została przypadkowo odkryta w roku 1940 przez kilku chłopców. Czas powstania malowideł określany jest na wczesny okres kultury magdaleńskiej (17 000 – 15 000 lat p.n.e.). Zespół malowideł zdobiący ściany jaskini pochodzi z różnych epok i przedstawia przede wszystkim zwierzęta. Na około 150 metrach korytarzy umieszczonych jest około 150 malowideł i ponad 15 000 rytów skalnych.
Naskalne rysunki przedstawiają głównie zwierzęta roślinożerne (jelenie, byki, żubry i konie). Można zaobserwować stopniowe doskonalenie rysunków przez paleolitycznych artystów – poszczególne rysunki powstawały prawdopodobnie w dużych odstępach czasu (nawet dziesiątek lat). Szczególnie interesująca jest tak zwana Sala Byków, w której przedstawiono cztery monumentalne byki (tury) obrysowane czarnym, grubym konturem wypełnionym plamami czerwieni i czerni. Twórca zastosował elementy tzw. perspektywy skręconej: np. w malowidle przedstawiającym byka (wielkości 3 m) artysta ukazał z profilu biegnącego byka, którego rogi pokazane są od przodu.
Od 1963 r. jest zamknięta dla zwiedzających z powodu zniszczeń jakie powstały na skutek działania wilgoci, dwutlenku węgla oraz wadliwego systemu klimatyzacji. Na ścianach pojawił się grzyb, rysunki zaczęły pokrywać się ciemnymi plamami.
Obecnie wstęp do jaskini – i to nie częściej niż dwa razy w miesiącu – ma zaledwie kilku naukowców.
Sentinel Północny
Wyspa znajdująca się w Zatoce Bengalskiej. Dookoła niej znajduje się 5-kilometrowa strefa wykluczenia. Lud tubylczy nie chce kontaktu ze światem zewnętrznym, pozostając jednym z ostatnich plemion nietkniętych współczesną cywilizacją.
Sentinelczycy reagują w agresywny sposób na każdą próbę zbliżenia się do nich, w tym na pomoc humanitarną. Szacuje się, że na wyspie żyje od 40 do 250 osób, jednak ciężko to potwierdzić.
Władze wyspy nie chcą ingerować w życie tubylców, gdyż mogą oni zostać zarażeni patogenem, na który nie są uodpornieni.
Oficjalnie wyspa jest od 1947 częścią indyjskiego terytorium związkowego Andamany i Nikobary i ma status wsi jako North Sentinel Island. W praktyce jednak jej mieszkańcy nie są w żaden sposób kontrolowani i są de facto autonomiczni– w 2005 administracja terytorium stwierdziła, że nie zamierza ingerować w życie tubylców ani próbować doprowadzić do kontaktu
Surtsey
Jedna z najmłodszych wysp na świecie, znajdująca się na północy Islandii. Powstała w wyniku podwodnej erupcji wulkanu w 1963 roku.
Wyspa Surtsey została objęta ochroną w formie rezerwatu przyrody w 1965 roku, jeszcze zanim ustały ostatnie erupcje. Stała się miejscem badań dla naukowców. Obecnie tylko nielicznym zezwala się na lądowanie na wyspie, a pozostałym badaczom pozostaje możliwość kontaktu z Surtsey tylko poprzez obserwację z powietrza z małych samolotów.
Ilha da Queimada Grande
Wyspa, która oddzieliła się od głównego lądu ok. 100 000 lat temu, zajmuje powierzchnię 0,43 km² i jest położona na południe od São Paulo. Porośnięta głównie gęstym lasem i niezamieszkana, wyspa jest siedliskiem tysięcy nadrzewnych węży z endemicznego gatunku żararaki wyspowej.
Miejsce nazywane także Wyspą Węży, położone jest na południe od Sao Paulo. Ilha da Queimada Grande nie zamieszkuje żaden człowiek, znaleźć można tam za to tysiące niebezpiecznych węży z gatunku żararaki wyspowej.
Z powodu obecności tak licznych gadów na wyspie nie występują żadne ssaki, gnieżdżą się natomiast na niej ptaki stanowiące pożywienie węży. Brazylia wydała zakaz lądowania na wyspie, a dotrzeć tam mogą jedynie osoby ze specjalnym pozwoleniem.
Zgodnie z szacunkami naukowców, na metr kwadratowy przypada od jednego do pięciu węży na metr kwadratowy.
Źródło: Wikipedia / North Sentinel Island History / Ilha da Queimada Wikipedia