Oszust, który dwa razy sprzedał wieżę Eiffla. Został skazany na 20 lat więzienia w Alcatraz.

„Człowiek, który sprzedał wieżę Eiffla dwa razy”, tak mówiono o Victorze Lustigu, który urodził się w 1890 roku w Hostinné, (Austro-Węgry), obecnie Czechy. Był jednym z najbardziej znanych oszustów, który działał na całym świecie. Miał 45 fałszy­wych toż­sa­mo­ści i był aresz­to­wa­ny ponad 50 razy.

Był utalentowany i w szkole radził sobie znakomicie. Nie miał również problemu z nauką języków obcych. Początki jego kariery rozpoczęły na statkach rejsowych z Paryża do Nowego Jorku. Podawał się tam między innymi za znanego producenta muzycznego, który szuka osób do inwestycji w najnowszą produkcję na Broadwayu.

W wieku 19 lat podczas przerwy w nauce, Lustig zajął się hazardem. Gdy udało mu się skończyć szkołę, zaczął wykorzystywać swoje zdolności oraz znajomość kilku języków do oszustw – tak też mógł rozpocząć swoją „karierę” i przekształcić się w profesjonalnego oszusta.

„Maszyna produkująca pieniądze” – było to jedno z najbardziej znanych oszustw Lustiga. Osoby, które były zainteresowane „rumuńską skrzynką”, bo tak też nazywano urządzenie były przekonane, że maszyna jest w ciągu 6 godzin wyprodukować banknot 1000-dolarowy.

Lustig kazał stolarzowi w Nowym Jorku wykonać ręcznie wykonane mahoniowe pudełko z wąskim wycięciem po obu stronach. Po jednej stronie pudełka Lustig zainstalował szereg skomplikowanych uchwytów i dźwigni.

Victor przekonywał zainteresowanych „skrzynką”, że w ciągu 6 godzin jest ona w stanie wyprodukować drugi – identyczny banknot, który zostanie włożony do środka. Osoby, które był zainteresowane łatwo wpadały w pułapkę. Lustig oferował, że zaczeka pierwsze 6 godzin, a gdy tylko banknot wyjdzie ze skrzynki udadzą się razem do banku, w celu sprawdzenia jego autentyczności. Oczywiście Victor był przygotowany i wcześniej do pudełka włożył drugi identyczny banknot. Następnie szybko ze swoimi „ofiarami” kierował się w stronę banku. Pracownicy oczywiście potwierdzali, że są to prawdziwe pieniądze.

Lustig szybko się wzbogacił, ponieważ jedna „skrzynka” była sprzedawana zazwyczaj za około 30 000 dolarów. „Produkcja banknotu”, która trwała 6-godzin miała dawać mu po prostu czas do ucieczki i oddalenia się z miejsca przestępstwa.

Przekręt z wieżą Eiffla

Lustig czytając gazetę natrafił na artykuł, w którym przeczytał o tym, że utrzymanie wieży Eiffla jest dla Paryża bardzo kosztowne i generuje wiele problemów. Wtedy wpadł na odważny plan.

Lustig przygotował w jednym z najbardziej prestiżowych oraz luksusowych hoteli – Hôtel De Crillon spotkanie. Oczywiście wszystko było sfingowane. Lustig zaprosił sześciu handlarzy złomem. Przedstawił się jako zastępca dyrektora generalnego Ministerstwa Poczt i Telegrafów. Celem spotkania miało być omówienie ofert zakupu wieży Eiffla.

Lustig wiedział co robi, biznesmenom, którzy handlowali złomem na potężną skalę powiedział, że dalsze utrzymywanie przez miasto wieży Eiffla nie ma sensu i jest bezcelowe. Konieczne jest sprzedanie jej na złom. Operacja miała zostać zachowana w tajemnicy, ponieważ rozwścieczyłoby to opinię publiczną.

Po spotkaniu Lustig zabrał biznesmenów do wieży Eiffla. Pojechali tam wynajętą wcześniej limuzyną. Oszust mógł zaakceptować tylko jedną ofertę, padło na Andre Poissona. Niedoświadczonego biznesmena, który chciał dostać się do najwyższych sfer biznesu.

We wszystkim początkowo przeszkodziła żona Poissona. Podejrzenia wzbudziła w niej szybkość, w jakiej sfinalizowane miało zostać przedsięwzięcie oraz nie mogła zrozumieć tego, dlaczego cała sprawa jest objęta taką tajemnicą.

Victor zorganizował szybko kolejne spotkanie, w którym jak zwykle wyszedł na swoje. Powiedział on biznesmenowi, że nie ma wystarczająco dużo pieniędzy do życia, jakie mu się podobało i musiał znaleźć sposób, aby uzupełnić swoje konto. Oznaczać to miało, że transakcja musi zostać przeprowadzona potajemnie. Wtedy biznesmen zrozumiał, że ma do czynienia ze skorumpowanym urzędnikiem państwowym. Uspokoiło to Poissona, który zrozumiał, że chodzi o łapówkę. Przekazał więc ponad 70 000 franków Lustigowi. Oszust po przekazaniu walizki z pieniędzmi spokojnie uciekł do Wiednia.

Victor podejrzewał, że oszukany handlarz nie zgłosi sprawę na policję, ponieważ byłoby to dla niego zbyt duże upokorzenie. Śledził paryskie gazety, jednak nie było w nich żadnych informacji o oszustwie. Po miesiącu wrócił do Paryża, gdzie oszukał kolejnych biznesmenów. Ci jednak szybko zorientowali się, że mają do czynienia z oszustwem i zgłosili sprawę na policję, która rozpoczęła śledztwo. Victor uciekł do USA, aby uniknąć aresztowania.

Po wyemigrowaniu do Stanów Zjednoczonych oszust nie czekał długo i od razu zaczął działać.

Lustig szybko poznał amerykański świat przestępczy, zapoznał również Al Capone. Po pewnym czasie znajomości przekonał go do zainwestowania 50 000 dolarów w pewien interes, który miał przynieść duże zyski. Lustig otrzymał pieniądze, które ukrył w sejfie. Trzymał je tam dwa miesiące, a następnie udał się do gangstera i poinformował go, że niestety interes nie wypalił i nic nie zarobili. Powiedział, że nie ma teraz środków do życia. Al Capone będąc pod wrażeniem uczciwości Lustiga przekazał mu 5000 dolarów.

W 1930 roku oszust zapoznał chemika o imieniu Tom Shaw. Dał mu zadanie wykonania płyt grawerowanych, które miały służyć do produkcji fałszywych banknotów. Następnie zorganizował ogólnokrajową siatkę, która służyła do obracania fałszywymi banknotami. Sprawą zainteresowało się Secret Service, ponieważ pojawiało się coraz więcej zgłoszeń o fałszerstwach.

Jak to zwykle bywa, wszystko posypało się przez… kobiety. Lustig został aresztowany 10 maja 1935 roku przez agentów federalnych. Został namierzony po zgłoszeniu telefonicznym, które wykonała jego była kochanka. Billy May dowiedziała się o romansie, który był między nim, a kochanką chemika Tom’a Shawa.

Lustig miał przy sobie teczkę, w której znajdowały się markowe produkty. Znaleziono również klucz. Oszust nie chciał się przyznać i nie udzielił informacji co otwiera znaleziony klucz, jednak agenci szybko dowiedzieli się, że służy on do otwarcia szafki na stacji metra Times Square. Ukryte w niej było ponad 50 tysięcy dolarów oraz płyty, z których zostały one wydrukowane.

Dzień przed procesem Lustigowi udało się uciec z Federalnej Izby Zatrzymań w Nowym Jorku, używając specjalnie wykonanej liny, aby wydostać się z budynku. Został ponownie schwytany 27 dni później w Pittsburghu.

Lustig przyznał się do oszustw został skazany na 20 lat w więzieniu Alcatraz w Kalifornii.

W dniu 9 marca 1947 r. Lustig zachorował na zapalenie płuc, zmarł dwa dni później w szpitalu dla więźniów federalnych w Springfield w stanie Missouri. W akcie zgonu jego zawód został wymieniony jako praktykant handlowy.

Źródło: graham64 / wikipedia.org/wiki/Victor_Lustig